Özlemek, kış depresyonu vesaire
En istikrarlı olduğum duygu sanırım özlemek; bir yeri, bir
durumu, birilerini her daim özlüyorum.
Malum havalar soğumuşken insan pek bir şey yapmak istemiyor,
en azından benim için öyle. Yani mümkünse evden çıkmayayım, kendi kendime kalıp
aylaklığa dalayım istiyorum ama sorumluluklar vs derken bu pek mümkün olmuyor,
mümkün olduğu kısıtlı zamanlarda ancak kendi içine dönebiliyor insan. Özlem
duygusu da böyle anlarda daha çok peyda oluyor, vaktiyle bir hocam "özlemek
güzeldir" demişti; baktığınızda çok basit bir cümle bu ama bunu
söylerkenki hali ve gülen gözleri pek etkilemişti beni. Özlemek gerçekten güzeldir
çünkü temelinde sevgi vardır, e sevgi olunca da "daha ne olsun ki"
dersin.
Bir yeri özlemek deyince belli başlı yerler gelir aklıma ve
tabii en başta Girit ve haliyle Yunanistan. Fotoğraflar işte bu noktada can
kurtarıyor; bir anlığına o yere, o ana gidebiliyorsun. Fotoğraflara bakmak
anlık zaman makinası görevi görse de çoğu zaman içimi sızlatır, sanırım o
nedenle her zaman da bakamıyorum ama dün özellikle Yunanistan arşivini
karıştırıp biraz iç sızlattım dostlar.
 |
| Güzelim
eski liman - Rethymno |
